Szwecja

Różnice klimatyczne i glebowe stwarzają warunki do występowania różnorodnej roślinności. Rozmieszczenie szaty roślinnej Szwecji ściśle zależy od rzeźby i klimatu, przy wyraźnej strefowości. Fieldy i wyższe góry wznoszą się powyżej górnej granicy lasów i są pokryte ubogą w gatunki roślinnością tundry górskiej. Poniżej znajduje się górskie piętro lasów brzozowych tworząc pas przejściowy do lasów szpilkowych. Na stokach Gór Skandynawskich i dalej aż do wybrzeży Zatoki Botnickiej rozciąga się kraina lasów szpilkowych. Ok. 1/3 powierzchni leśnej zajmują torfowiska. W południowej części kraju dominują lasy mieszane, iglasto-liściaste ze stopniowym wzrostem ilości drzew liściastych.

Fauna Szwecji wykazuje ścisłe związki z roślinnością. W Laponii w dużych ilościach żyją renifery. Sarny, jelenie i łosie spotyka się powszechnie; lisów jest nadal duża ilość, ponadto wiewiórki, zające białe, lemingi, kuny. Ochrona wielu gatunków zwierząt, racjonalna gospodarka łowiecka przyczyniły się do zwiększenia stanu liczbowego i powrotu wielu gatunków na tereny niegdyś opuszczone.